ดอกไม้ในวรรณคดี

   ดอกไม้ในวรรณคดี

ดอกไม้ในวรรณคดีไทย หมายถึงดอกไม้ที่บรรดากวีไทยท่านได้พรรณาไว้เป็นบทร้อยกรองอย่างไพเราะในหนังสือวรรณคดี เช่น รามเกียรติ์  อิเหนา เงาะป่า ดาหลัง ขุนช้างขุนแผน พระอภัยมณี บทเห่เรือเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ กาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศก กาพย์ห่อโคลงนิราศทองแดง นิราสหริภุญชัย นิราศพระประธม นิราศสุพรรณ นิราศเมืองแกลง นิราศภูเขาทอง นิราศอิเหนา นิราศเจ้าฟ้าลิลิตพระลอ และลิลิตตะเลงพ่าย

    เป็นความสามารถเฉพาะตัวของกวีไทย ที่ได้พรรณาชื่อดอกไม้หลายชนิดไว้อย่างไพเราะ ทั้งลักษณะ สีสัน กลิ่น ทำให้ผ้อ่านเกิดมโนภาพ ประทับใจ เหมือนได้ไปอยู่ ณ ที่ด้วย  หวังว่าสิ่งที่เรียบเรียงมาคงจะเป็นประโยชน์และเกิดความประทับใจกับการพรรณาของกวีไทยบ้าง

      

ดอกไม้ในวรรณคดี

ชื่อดอกไม้	วรรณคดีที่กล่าวถึง	ถิ่นกำเนิด
กระดังงา	รามเกียรติ์ นิราศกลาง	ไทย ฟิลิปปินส์
กาหลง	รามเกียรติ์ อิเหนา บทเห่เรือเจ้าฟ้าธรรมธิเบศร์ ลิลิตพระลอ ลิลิตตะเลงพ่าย นิราศขุนช้างขุนแผน พระอมัยมณี	ไทย  พม่า
แก้ว	รามเกียรติ์ อิเหนา ลิลิตพระลอ ลิลิตตะเลงพ่าย ขุนช้างขุนแผน	ไทยพม่า
กุหลาบ	รามเกียรติ์ มัทนะพาธา พระอภัยมณี อิเหนา	ทวีปเอเชีย  ทวีปอเมริกา
จำปี	รามเกียรติ์ เงาะป่า ลิลิตตะเลงพ่าย ขุนช้างขุนแผน	ไทย  มาเลเซีย อินโดนีเซีย
จำปา	รามเกียรติ์ อิเหนา เงาะป่า	ไทย  จีน  มาเลเซีย อินเดีย
ชงโค	รามเกียรติ์  อิเหนา  ลิลิตตะเลงพ่าย	จีน   อินเดีย
ช้องนาง	รามเกียรติ์ ลิลิตพระลอ	ทวีปแอฟริกา
นางแย้ม	รามเกียรติ์ อิเหนา ลิลิตพระลอ ลิลิตตะเลงพ่าย	ไทย พม่า อินโดนีเซีย