บทวิเคราะห์อิศรญาณภาษิต
วรรณกรรมคำสอนเป็นวรรณกรรมที่มีเป้าหมายเพื่อสั่งสอนอบรมผู้คนให้อยู่ในกรอบจารีตของสังคม ขณะเดียวกันก็เป็นการสร้าง
ค่านิยมให้เกิดขึ้นในความคิดของผู้คน เพื่อให้ซึมซาบในจิตใจเป็นการจัดระเบียบความสัมพันธ์ระหว่างผู้คนในสังคม วรรณกรรมคำสอน
จึงเปรียบเสมือนกฎที่คอยควบคุมผู้คนให้อยู่ในระเบียบและเสนอแนะวิถีปฏิบัติของคนในสังคม แต่อิศริญาณภาษิตนับเป็นวรรรกรรม
คำสอนที่มีลีลาแข็งกร้าว น้ำเสียงประชดประชันเสียดสี แปลกไปจากวรรณกรรมคำสอนเรื่องอื่น ๆ เป็นภาษิตที่มีเนื้อหาเน้นถึงความ
สัมพันธ์ของมนุษย์ในสังคม สอนให้รู้จักวางตัวให้เหมาะสมและอยู่รอดในสังคมได้อย่างปลอดภัย
อิศรญาณภาษิตเริ่มเรื่องโดยชี้ให้เห็นว่า มนุษย์เราไม่อาจอยู่คนเดียวตามลำพังได้ จำต้องพึ่งพาอาศัยกัน ความเข้าใจและ
เห็นอกเห็นใจกันเป็นสิ่งดี ควรมีให้แก่กัน ดังนี้
ชายข้าวเปลือกหญิงข้าวสารโบราณว่า
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่าอัชฌาสัย
เราก็จิตคิดดูเล่าเขาก็ใจ
รักกันไว้ดีกว่าชังระวังการ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น